Οι συμφωνίες της Ελλάδας και της Γαλλίας δημιούργησαν συνθήκες στρατιωτικής υπεροχής της Ελλάδας, όταν αυτή θα έχει τα νέα οπλικά συστήματα, δηλαδή στις αρχές του 2026. Εκείνη την περίοδο, η Ελλάδα εκτός των υφιστάμενων οπλικών συστημάτων θα έχει 3 φρεγάτες Belh@rra, 24 μαχητικά Rafale και περίπου τα μισά από τα F16 αναβαθμισμένα στο επίπεδο VIPER. Μπορεί να έχει και κορβέτες GOWIND μέχρι τότε, αλλά αυτό θα το ξέρουμε σε λίγους μήνες. Τι θα κάνει με αυτά τα οπλικά συστήματα η Ελλάδα έχει συζητηθεί σε άλλο άρθρο, με την άποψη του γράφοντα να παραμένει ότι με αυτά τα οπλικά συστήματα η Ελλάδα θα ανακοινώσει επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.

Η Τουρκία έχει ήδη προβεί σε εξοπλιστικό αίτημα για τα μαχητικά της στις ΗΠΑ, ενώ πολύ σύντομα θα μάθουμε και τα υπόλοιπα που θα προσπαθήσουν να ισορροπήσουν το στρατιωτικό ισοζύγιο. Δεν μπορεί να δεχτεί ο Ερντογάν να είναι outpowered στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά με την πολιτική που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια το να εξοπλιστεί γρήγορα και αποτελεσματικά είναι πολύ δύσκολο αυτή τη στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι για κάποια χρόνια μετά το 2026 η Ελλάδα θα είναι κυρίαρχη στρατιωτικά.

Αν ένας Τούρκος αναλυτής διάβαζε προσεκτικά την ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, δεν θα είχε τίποτα να φοβηθεί κατά τη διάρκεια αυτής της ελληνικής στρατιωτικής υπεροχής. Το ‘φαίνεσθαι’ όμως παίζει πολύ πιο σημαντικό ρόλο στην ιδιοσυγκρασία των γειτόνων μας από το ‘είναι’ και κατά συνέπεια μια τέτοια ‘νίκη’ των Ελλήνων θα πρέπει οπωσδήποτε να απαντηθεί με μια μεγαλοπρεπή ‘νίκη’ των Τούρκων. Η αρχή της αμοιβαιότητας δε, με την οποία πάντα κινούνται οι Τούρκοι, επιβάλει αυτή η ‘νίκη’ να είναι στρατιωτική. Και εδώ προκύπτει το ερώτημα. Θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ο Ερντογάν πολεμικό επεισόδιο με την Ελλάδα, πριν αυτή ολοκληρώσει τους εξοπλισμούς της;

Η εικόνα ενός στρατιωτικού επεισοδίου

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι πολύ δύσκολη. Μάλλον και ο ίδιος ο Ερντογάν δεν την έχει αυτή τη στιγμή. Μπορούμε όμως με ασφάλεια να προσδιορίσουμε τα δεδομένα ενός τέτοιου επεισοδίου.
Χρονική διάρκεια: από λίγες ώρες έως λίγες ημέρες.
Ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρό είναι το επεισόδιο, είναι απίθανο να μην πέσουν οι μεγάλοι πάνω του να το σταματήσουν. Άρα και να είναι πολύ σοβαρό, δεν θα διαρκέσει πάνω από 2-3 μέρες, με ότι αυτό συνεπάγεται για την βοήθεια που μπορούμε να λάβουμε από τρίτους.
Τόπος: Είτε σε θαλάσια περιοχή λίγων τετραγωνικών χιλιομέτρων, είτε σε κάποιο νησί (ή και περισσότερα). Όχι στον Έβρο.
Τρόπος: Εξαρτάται από τον τόπο και άρα μιλάμε είτε για βύθιση πολεμικού πλοίου, είτε κατάληψη νησιού. Μια κατάρριψη ελληνικού μαχητικού, αντίθετα, δεν είναι πιθανό σενάριο αφού ο μόνος πρακτικός τρόπος για να γίνει θα ήταν οι S400, κάτι που θα επέφερε αρνητικές εξελίξεις στις σχέσεις με τις ΗΠΑ.

Γιατί δεν θα επιτεθεί

Οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορεί η Τουρκία να δημιουργήσει πολεμικό επεισόδιο είναι πολλοί. Η αμυντική συμφωνία με την Γαλλία είναι ένας ακόμα. Όμως οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν ήδη αποτρεπτική δύναμη. Αεροπορικώς, η Τουρκία δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα, αφού οι νέοι πιλότοι (μετά το 2016) που πετούν τα τουρκικά F16 θα χάσουν κατά κράτος τη μάχη των αιθέρων από τους έμπειρους Έλληνες πιλότους. Στη θάλλασα, η Τουρκία υπερτερεί σε πλοία (και η Ελλάδα σε υποβρύχια) αλλά πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι όταν αναμετριέσαι με ένα ναυτικό (το Ελληνικό) που δεν έχει χάσει ποτέ ναυμαχία. Το πεζικό δε, στο οποίο οι Τούρκοι έχουν αφθονίες, μπορεί να εμπλακεί μόνο στο μέτωπο του Έβρου και σε αποβατικές ενέργειες στα νησιά. Και στις δύο περιπτώσεις, ανεξάρτητα από το αν οι Τούρκοι καταφέρουν τον αντικειμενικό τους στόχο, οι απώλειές τους θα είναι τρομακτικές. Εκεί που οι Τούρκοι υπερτερούν πολύ είναι στα drones και στους πυραύλους, αλλά τα drones μόνο υποστήριξη μπορούν να δώσουν σε μια επιχείρηση, ενώ οι πύραυλοι μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο μόνο σε γενική εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας.

Δεύτερον, η Ελλάδα εδώ και 10 χρόνια υπολειτουργούσε λόγο οικονομικής κρίσης σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να μην είχε επηρρεάσει τις ένοπλες δυνάμεις. Παρόλα αυτά, η Τουρκία δεν έκανε πολεμικό επεισόδιο προς παγίωση διεκδικήσεων τι στιγμή που η Ελλάδα ήταν πεσμένη στο καναβάτσο. Αυτό δεν είναι του χαρακτήρα της. Η Τουρκία εκμεταλεύται την παραμικρή συγκυρία για να έχει οφέλη, κυρίως εδαφικά. Ρωτήστε τη Συρία, το Ιράκ, την Αρμενία, την Κύπρο. Μέχρι και σε Λιβύη και Ουκρανία εμφανίστηκε για να κάνει μπίζνες (δεν μπορούσε να πάρει εδάφη εκεί), τώρα που τα κράτη τους παραπαίουν. Στην Ελλάδα όμως δεν το έκανε, και η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι δεν μπορούσε χωρίς κόστος. Πως λοιπόν να το κάνει τώρα;

Γιατί θα επιτεθεί

Η τουρκική ιδιοσυγκρασία, όπως αναφέραμε παραπάνω, έχει έναν αξιακό κώδικα αρκετά διαφορετικό από τον δικό μας. Σύμφωνα με αυτόν, μια (μικρή) Ελλάδα που εξοπλίζεται, μια (μικρή) Ελλάδα που κάνει συμμαχίες απέναντι στη μεγάλη Τουρκία, μια (μικρή) Ελλάδα που θέλει όλη τη θάλασσα δική της είναι μια Ελλάδα ανεδής, αχάριστη, αμετροεπής, που δεν ξέρει τη θέση της στον κόσμο και πρέπει να τιμωρηθεί. Και αυτή η κοσμοθεωρία μπορεί πραγματικά να βαρύνει περισσότερο από τη λογική σκέψη και να οδηγήσει την Τουρκία σε διενέργια πολεμικού επεισοδίου. Αν συνεκτιμήσουμε και το γεγονός ότι το 2023 η Τουρκία έχει εκλογές, αν ο Ερντογάν έχει βάσιμες πληροφορίες ότι δεν θα επανεκλεγεί, τότε ένα πολεμικό επεισόδιο θα μπορέσει να αλλάξει τις ισορροπίες στο εσωτερικό ή και να αναβάλλει τις εκλογές επ’ αόριστο (έως ότου ο Ερντογάν εκλέγεται).

Σε κάθε περίπτωση, αν η Τουρκία δημιουργήσει πολεμικό επεισόδιο αυτό θα πηγάζει από το θυμικό της και όχι από λογική σκέψη. Αυτό, όμως, το καθιστά προβλέψιμο από την ελληνική πλευρά (δεν μπορείς να ξέρεις τα σχέδια κάποιου, μπορείς όμως να δεις πότε είναι θυμωμένος), κάτι που δίνει δυνατότητα προετοιμασίας και αντιμετώπισής του. Άλλωστε η δημιουργία πολεμικού επεισοδίου εν ευθέτω χρόνο ήταν το πρώτο και πιο σημαντικό συμπέρασμα που κάποιος θα εξήγαγε το Νοέμβριο του 2019, όταν υπεγράφη το Τουρκολυβικό μνημόνιο.